حضور کمیته ی همبستگی با کارگران ایران و ترکیه در فوروم بین المللی حقوق خلق ها

حضور "کمیته​ی همبستگی با کارگران ایران و ترکیه" در

فوروم بین المللی حقوق خلق ها

21ژانویه تا 23 ژانویه/دانشکده ی علوم سیاسی دانشگاه آنکارا-ترکیه

نهاد "خانه ی خلق" در راه مبارزه برای حقوق خلق ها یک فوروم برگزار کرده بود که این فوروم در سه روز پیاپی برگزار شد و به پایان رسید . در این فوروم از کشورهای مختلف شخصیت های سیاسی منفرد و همچنین احزاب و تشکل های سیاسی مختلفی شرکت کرده و با سخنرانی و بحث و گفت و گو سعی بر این شد تا یک مخالفت و مبارزه ی جمعی با نظم موجود برای دوره ی جدیدی از مبارزه آغاز شود .

این فوروم در دانشکده ی علوم سیاسی دانشگاه آنکارا و با کمک این دانشکده برگزار شد و به پایان رسید. این فوروم از تاریخ 21 الی 23 ژانویه برگزار شد که در آن برای مبارزه با سیاست های نئولیبرالیستی بحث هایی مطرح شد. از چهارگوشه ی جهان و ترکیه در آن شرکت کردند و نهادهای مختلف،سازمان های سیاسی، سندیکاها، مبتکران سیاسی، نهادهای کارگری،شخصیت های سیاسی منفرد، روشنفکران و هنرمندان شرکت کردند.

گردهمایی زنان در فوروم زنان

فوروم حقوق خلق ها در روز 21 ژانویه با موضوع فوروم زنان آغاز شد. در این گردهمایی زنانی که از شهرها و مناطق مختلف ترکیه آمده بودند تجارب و مبارزاتشان را درمورد حقوق زنان با یکدیگر به اشتراک گذاشتند و در مورد نئولیبرالیسم ، ارتجاع و شوونیسم و ملی گرایی و ایجاد یک حرکت بزرگ و قدرتمند و یکپارچه بحث و گفتگو کردند. سخنرانی ها و گفتگوهای این فوروم در مورد نئولیبرالیسم و ناامنی و حقوق زن (مبارزه ی زنان برای رسیدن به حقوقشان و درس هایی که می توان از این موضوع گرفت)، نقد حزب "عدالت و توسعه" و دشمنی تازه اش علیه زنان انجام شد و به پایان رسید.

مبارزه ی خلق ها و مسئله ی کردها

در همین روز (21 ژانویه) وورک شاپی با موضوع مبارزه ی خلق ها(مردم) و مسئله ی کردها برگزار شد. در این قسمت از فوروم موضوع مشکلات خلق کُرد و راهکارهای حل این معضل مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

در روز 22 ژانویه فوروم مادر(فوروم اصلی) در سالن دانشکده ی علوم سیاسی دانشگاه آنکارا آغاز شد. همچنین در مورد موضوعات مختلف برای هرموضوع یک وورک شاپ جداگانه در یک سالن مجزا برگزار شد. در مورد بحران سیاسی نئولیبرالیسم، درمورد استراتژی های جدید برای مدیریت و مبارزه ی طبقاتی در مقابل این موضوع گفتگو و سخنرانی هایی انجام شد. در این روز از فوروم پس از پایان رسیدن سخنرانی ها، حضار سئوال هایی در این مورد پرسیدند. در این قسمت ، علاوه بر حضار ترکیه ای یک نفر از حزب کمونیست لبنان و یک نفر از کمیته همبستگی با کارگران ایران و ترکیه نیز صحبت کوتاهی داشتند . پیمان بشیری از طرف کمیته همبستگی با کارگران ایران و ترکیه درمورد اعدام ها ، تصور مردم ایران و ترکیه از یکدیگر و نقش حکومت ها در این مورد و شباهت های حکومت های ترکیه و ایران سخنرانی کوتاهی انجام داد و نظر حضار و سخنرانان را جویا شد. پس از این سخنرانی ها وورک شاپ هایی با موضوعات زیر در سالن های مختلف برگزار شد. حق آموزش ، حق بهداشت و سلامت ، حمل و نقل ، حق مسکن ، بازنشستگان و حق بازنشستگی ، حق انرژی ، حق معلولین ، امنیت شغلی ، حق مبارزه ی مردم برای دستیابی به حقوقشان ، فرهنگ و هنر ، کشاورزی ، صنایع غذایی و تغذیه ، محیط زیست ، ارتباطات . در این وورک شاپ ها که با موضوعات فوق انجام شد افراد مختلف از ترکیه و کشورهای مختلف دیگر تجربیات ، پیشنهادات و راهکارهای خود را با یکدیگر به اشتراک گذاشته و در این مورد بحث و گفتگو کردند .

روز دوم فوروم

در 22 ژانویه روز دوم فوروم برگزار شد . این قسمت با یک نشست سه ساعته و وورک شاپ در 15 موضوع مختلف انجام شد . در این نشست علاوه بر اینکه پرسش و پاسخ از سخنرانان شد ، به کمیته‌ی همبستگی با کارگران ایران و ترکیه نیز فرصت کوتاهی داده شد تا صحبتی برای حاضرین و سخنرانان داشته باشند .

کمیته همبستگی با کارگران ایران و ترکیه در این قسمت از فوروم گزارش بسیار کوتاهی درمورد وضعیت اجتماعی و سیاسی در ایران ارائه کرد و با اشاره‌ای به این موضوع که حکومت های ایران و ترکیه هر دو یک مسیر را می پیمایند و توضیحی درمورد وضعیت سرکوب و شکنجه و اعدام در ایران ارائه کرد نظر سخنرانان را در این باره خواستار شد . این گزارش بسیار مورد توجه سخنرانان و حضار قرار گرفت و سخنرانان بیان کردند که ما هیچگاه در کنار حکومت ارتجاعی چون ایران نبوده و نخواهیم بود و همچنین ابراز داشتند که ما در هر زمان در کنار مردم ستمدیده و طبقه‌ی کارگر ایران هستیم.

مبارزه‌ی جهانی در یک فوروم

در روز آخر این فوروم که درمورد مبارزه برای حقوق مردم دنیا بود ، سخنرانی ها و بحث و پرسش و پاسخ هایی صورت گرفت. این فوروم در همین روز با دو نشست دیگر ادامه یافت . سؤنر تورلاک از مدیران سایت لاتین بیلگی ، احمد دیرکی از حزب کمونیست لبنان ، دکتر آمر ساماک از جبهه ‌ی آزادیخواهی خلق فلسطین ، منیر رحمانچی اوغلو از قبرس ، زلیخا گولو از گروه تحریم اسرائیل به خاطر فلسطین ، پیمان بشیری از کمیته همبستگی با کارگران ایران و ترکیه ، سیاوش آذری از حزب کمونیست کارگری ایران و از ترکیه ارگین ییلدیز اوغلو سخنرانی کردند.

در این قسمت از فوروم ، درمورد مسائل خاورمیانه و همچنین تجربیات مبارزاتی صحبت شد . احمد دیرکی درمورد وضعیت لبنان و حزب الله سخنرانی کرد ، دکتر آمر ساماک درمورد فلسطین ، مبارزات مردم فلسطین و فعالیتهای حزبشان سخنرانی کرد ، منیر رحمانچی اوغلو درمورد قبرس و ترکیه سخنرانی کرد ، زلیخا گولو درمورد وضعیت حقوق بشر در فلسطین نکاتی را گفت ، پیمان بشیری گزارشی مختصر درمورد وضعیت جنبش کارگری ایران از سال 2001 تا به امروز ارائه داد و سیاوش آذری درمورد اعتراضات اخیر مردم ایران سخنرانی کرد .

در پایان نیز حضار از سخنرانان سئوالاتی پرسیدند که هر سخنران جداگانه پاسخ داد . از سخنرانان ایرانی درمورد حقوق زن در ایران ، وضعیت معلولین و شکاف طبقاتی سئوالاتی شد که سیاوش آذری و پیمان بشیری هرکدام جداگانه پاسخ دادند.

ناگفته نماند که در این فوروم سه روزه بیش از هشت کشور شرکت داشتند که کمیته همبستگی با کارگران ایران و ترکیه جزء پنج کشور سخنران بود.

در پایان طبق جلسه ای که کمیته همبستگی با کارگران ایران و ترکیه با دبیر کل "خانه ی خلق" داشت قرار بر این شد که در آینده ای نزدیک یک کنفرانس اختصاصی درمورد مسائل مختلف ایران و ترکیه برگزار شود تا در این زمینه توافقات بیشتری برای همکاری های بیشتر در آینده صورت گیرد.

برگزاری فوروم حق آموزش در شهر اسکی شهیر ترکیه با حضور نمایندگان کمیته ی همبستگی کارگران ایران و ترکیه

برگزاری "فوروم حق آموزش" در شهر اسکی شهیر ترکیه
با حضور نمایندگان کمیته ی همبستگی کارگران ایران و ترکیه

در روز پانزدهم ژانویه در شهر اسکی شهیر ترکیه پلاتفرمی با عنوان فوروم حق آموزش توسط خانه ی خلق اسکی شهیر ، انجمن حقوق آموزش و معلمین در سالن مرکز فرهنگ "تاش باشی" انجام شد.

این فوروم با هدف بحث و گفتگو درمورد نقش نئولیبرالیسم در آموزش و راه حل برای این معضل در ساعت 14:00 با مدراتوری یکی از اعضای جوان خانه خلق بنام امره سوی آصلان با توضیحی درمورد بازاری کردن ، ارتجاعی کردن و عدم وجود امنیت شغلی در آموزش ترکیه آغاز شد.

"بازاری شدن آموزش"

اولین سخنرانی درمود بازاری شدن آموزش در ترکیه توسط یکی از اعضای انجمن حقوق آموزش بنام "نورالدین آل دمیر" انجام شد. آل دمیر با دادن یک سری آمارهای دقیق درمورد تعداد مدارس و وضعیت آموزش در ترکیه و تعداد معلمین و دانش آموزان مقاطع مختلف آغاز به سخنرانی کرد و درمورد وضعیت آموزش و چگونگی تبدیل شدن مدارس و آموزش در ترکیه به یک کالا توسط سرمایه داران و چگونگی خریدن آموزش، تبدیل شدنش به یک کالا و علل آن در بیست سال گذشته توضیحاتی داد. بودجه ای که برای آموزش در سال 2009 درنظر گرفته شده بود 27 میلیارد لیر، در سال 2010 این مبلغ به 28 میلیارد لیر افزایش یافت و در سال 2011 نیز قرار بر این شده که 3.68 از بودجه ی دولت برای آموزش در نظر گرفته شود و آل دمیر افزود خانواده ها با مخارجی که متحمل می شوند این رقم به 10% افزایش یافته است. مخصوصا در سال 1994 تا امروز تعداد دانش آموزان بیشتر شده در نتیجه​ی این احتیاج، مدرسه ، کلاس و معلم نیز به همان نسبت بیشتر شده و به جای اینکه دولت به این احتیاجات مردم رسیدگی کند تعداد آموزشگاههای خصوصی را از سال 1994 تا به امروز 285% بیشتر کرده است.

"ارتجاعی شدن آموزش"

درمورد ارتجاعی شدن آموزش خانم حمیده ییغیت نماینده ی مجلس عالی در کنفدراسیون زحمتکشان انقلابی سخنرانی نمود.

ایشان درمورد دروس مذهبی اجباری و دروس فلسفی که سانسور شده و همینطور درمورد دور شدن آموزش از علم صحبت نمود و در ادامه مقایسه ای درمورد وضعیت آموزش امروزی با پلاتفرمی که فتح الله گولن برگزار کرده بود ارائه داد و اثبات کرد تمامی بندهایی که در آن پلاتفرم تعیین شده را امروز حکومت ارتجاعی عدالت و توسعه انجام می دهد . همچنین توضیحاتی مبنی بر اینکه دروس دینی اجباری در شورای ملی آموزش ترکیه و همچنین این که به دانش آموزان دروسی تدریس شود که در مغز آن ها مسائلی مانند دادن صدقه، اطاعت از خدا و مرتجعین دینی فرو کنند تصویب شده توضیحاتی ارائه نمود. وی ادامه داد همچنان که در قرون وسطا توسط دین انسان ها را استثمار می کردند امروز نیز بورژوازی در برخی کشورها با سیاسی کردن دین قصد دارد انسان های آن کشورها را استثمار نموده و بدین ترتیب بر سرمایه و عمر خود بیافزاید .

"نا امنی آموزش در ترکیه"

خانم بتول اؤزتورک نماینده ی سندیکای آموزش در شهر بورسا درمورد ناامنی آموزش در ترکیه سخنرانی کرد .

ایشان سخنرانی اش را درمورد ناامنی برای معلمین در ترکیه آغاز نمود و ادامه داد در کشور ترکیه وضعیت معلمین بسیار بد است و رفته رفته این وضعیت بدتر می شود و هیچ گونه امنیت شغلی برای معلمین وجود ندارد.

اؤزتورک ادامه داد پروژه ی اشتغال معلمین در ترکیه امروز به یک معضل تبدیل شده و هیچ گونه امنیت شغلی برای معلمین وجود ندارد و برای رفع این معضل مبارزه ی معلمین در سطوح وسیع برای اعتراض و گرفتن حقوقشان است و سپس به ارائه ی توضیحاتی درمورد قرارداد موقت، استخدام ساعتی و شرایط استخدام موقت پرداخت. سپس با ارائه ی آمار دروغ بودن صحبت های وزیر آموزش را اثبات کرد و گفت حکومت حاکم دروغ می گوید که هیچ فرقی بین معلمین استخدامی و قرارداد موقت وجود ندارد!! حکومت سرمایه داران با توجه به خاصیت ها و قوانین شان همیشه با استثمار اقشار زحمتکش جامعه می خواهند بر سرمایه های خود بیافزایند و به خاطر این موضوع همواره سعی دارند با تبدیل قراردادهای دائمی به قراردادهای موقت حقوق و دستمزد و امکانات و مزایای کمتری به معلمین پرداخت کنند که این کاملا به نفع آن هاست.

به عنوان آخرین سخنران این فوروم یکی از معلمین قرارداد موقت به نام دوغان گونش سخن رانی کرد و چند خاطره از دوران تدریس اش برای حاضرین تعریف کرد و سپس به مسائل و مشکلاتی که معلمین قرارداد موقت با آن ها مواجه هستند صحبت هایی ارائه کرد. ایشان به مشکلات بسیاری که معلمین قرارداد موقت در ارتباط با مدیران مدارس و دانش آموزان با آن روبرو هستند توضیحاتی داد.

"کرسی حق آموزش"

بخش دوم فوروم با سخنرانی برخی از حاضرین در فوروم و همچنین نماینده ای از ایران انجام شد و ادامه یافت .

در این قسمت نیز برخی از معلمین قرارداد موقت و استخدام دائمی و همچنین دانشجویان و دانش آموزان سخنرانی کرده و تاکید آن ها بر مبارزه و ادامه دادن مبارزه در این راه بود و همچنین موضوع مهم مورد بحث این بود که پولی که دولت به زور از معلمین و اولیاء و دانش آموزان و دانشجویان به بهانه های مختلف می گیرد را غیر قانونی خوانده و اضافه کردند برای لغو این موضوع نیز باید مبارزه ای مستمر داشت. سپس یکی از فعالین دانشجویی درمورد آزمون ورودی دانشگاه و مشکلات آن صحبت کرد و اضافه کرد حکومت حاکم و سرمایه داران آزمون ورودی دانشگاه ها را به یک تجارت و دانشگاه ها را به محلی برای آموزش ارتجاع به دانشجویان تبدیل کرده اند و روز به روز از سطح آموزش کاسته و بر عقب ماندگی و بازاری شدن دانشگاه ها شدت می یابد و تا زمانی که این مسائل از میان نرود ما به مبارزه مان ادامه خواهیم داد.

در آخرین قسمت این سخنرانی، پیمان بشیری به نمایندگی از "کمیته همبستگی با کارگران ایران و ترکیه"( وابسته به گروه پروسه) یک سخنرانی انجام داد. همچنین ایشان مقایسه ای بین وضعیت آموزش در ترکیه و ایران ارائه داد و ادامه داد مشکلات آموزش در ایران و ترکیه بسیار شبیه به هم هستند و حکومت های ارتجاعی حاکم بر ایران و ترکیه یک مسیر را می پیمایند. این سخنرانی با توجه به این که شباهت سیستم آموزشی ایران و ترکیه را ارائه می کرد بسیار مورد توجه سخنرانان و حاضرین قرار گرفت و قرار بر این شد یک فوروم اختصاصی در مورد وضعیت آموزش ترکیه و ایران در آینده برگزار شود.

متن این سخنرانی را می توانید در زیر بخوانید:

برای بحث درباره ی مقوله ی آموزش در ایران ابتدا خودمان را به یک مقطع تاریخی محدود می کنیم. مقوله ی آموزش بعد از انقلاب 1979 دچار تغییرات عمیقی شد. در رژیم گذشته(پهلوی) شاه تلاش بسیاری کرد تا نهاد آموزش مدرن را پایه گذاری کند و از از دست روحانیت خارج کند. اگر چه با مخالفت های بسیاری از سوی روحانیت شیعه در ایران روبه رو شد اما در نهایت رژیم پهلوی توانست دانشگاه ها و مدارس مدرن را در ایران مستقر کرد. اما از آنجا آموزش مدرن بدون نتیجه نیست پس قدرت سیاسی دیکتاتوری شاه را با مشکل روبه رو ساخت. دانشجویان مهم ترین مخالفان رژیم شاه بودند و رژیم پهلوی با تناقض بزرگی روبه رو شد. شاه هم می خواست فیگور دولت مدرن و غربی را حفظ کند و هم نمی توانست مخالفت سیاسی را تحمل کند و هر نوع صدای مخالف را سرکوب می‌کرد و دانشجویان از مهم ترین اقشاری بودند که مورد سرکوب قرار گرفتند. در نهایت دانشجویان مهم ترین قشری بودند که باعث سرنگونی رژیم شاه شدند و نیروهای سیاسی مخالف ایرانی بیشترین اعضای خود را از میان دانشجویان جذب کردند.

بعد از تغییر رژیم سیاسی ایران در سال 1979 روحانیت با استفاده از فضای مذهبی ایران و همچنین با کمک غیر مستقیم نهادهای امنیتی غربی توانست قدرت را به دست آورد و همه‌ی رقبای سیاسی خود را از میان برداشت. بیش از 120هزار مخالف خود را اعدام کرد و بسیاری را شکنجه و زندانی کرد. روحانیت فهمیده بود که باید هم دانشگاه ها و مدارس و کلا نهاد آموزش را تحت کنترل خود در بیاورد و همچنین کارخانه ها را کنترل کند تا مثل رژیم شاه ضربه ای از این دو جا نخورد. در کارخانه ها انجمن های اسلامی کار را تشکیل داد تا جنبش کارگری را کنترل کند و در دانشگاه ها دفتر تحکیم حوزه و دانشگاه(انجمن های اسلامی) را شکل داد تا جنبش دانشجویی را کاملا به نفع خودش کنترل کند. دو سال همه ی دانشگاه ها را تعطیل کرد و به تصفیه ی اساتید دانشگاه و دانشجویان مخالف خود پرداخت و اسم کار خود را انقلاب فرهنگی گذاشت.

تا سال 1991 ایران درگیر جنگ با عراق بود و در این سال ها حکومت ایران کاملا فضای آموزشی را تحت کنترل خود داشت و مواد درسی دینی و مذهبی را اجباری کرد و همه ی دروس غیر مذهبی را از دستور کار دانشگاه ها خارج کرد. مثلا کُرسی مردم شناسی(انسان شناسی) حذف شد و رشته های علوم اجتماعی و علوم سیاسی کاملا سانسور و بی خاصیت شدند. دروس علوم انسانی در مدارس کاملا سانسور شدند و به جایش مواد درسی مذهبی جایگزین شد. بعد از آتش بس میان ایران و عراق و پایان جنگ، ایران از بانک جهانی وام گرفت و بدین ترتیب برنامه های اقتصادی بانک جهانی را نیز پذیرفت و دولت ایران مجری طرح های خصوصی سازی و نئولیبرالیستی بانک جهانی شد. اقتصاد ایران دچار تحول بزرگی شد که به دنبال آن کارگران مورد شدیدترین استثمارها قرار گرفتند. مدارس خصوصی تاسیس شد و بسیاری از کمک های دولتی به مدارس دولتی حذف شد. استانداردهای آموزش در ایران روز به روز عقب نشینی می کرد و بسیاری از مردمی که درآمد نسبتا بهتری داشتند برای آموزش بهتر فرزندان خود، آنان را به مدارس خصوصی فرستادند. استخدام معلمان هم محدود شد و تعداد زیادی را به صورت روز-مزدی استخدام کرد و به استخدام رسمی آنان تن نداد. برای جبران کمبود معلم، معلمان بازنشسته با حقوق های پایین تر و به صورت روز-مزدی دوباره به کار گرفته شدند و مسلم است که معلمان بازنشسته توان تدریس به صورتی مناسب را نداشتند. معلمان جوانی هم که به صورت روز-مزدی به کار گرفته شده بودند به علت اینکه آینده ی روشنی برای خود نمی دیدند انگیزه ای برای کار نداشتند و این لطمه ی بزرگی به آموزش دانش آموزان وارد کرد. به معلمان جوانی که به صورت قراردادی استخدام می شدند دستمزد بسیار پایینی داده می شد و بعد از 4الی6سال به آنان قول استخدام رسمی داده شده بود ولی در ده سال اخیر بسیاری از این گروه هم به دلایل مختلف اخراج شدند و همین مورد امنیت شغلی را بسیار برای معلمان جوان از بین برد. یکی از دلایل اخراج معلمان قراردادی جوان، گزینش مذهبی و سیاسی است که تا کنون ادامه دارد.

به دنبال سیاست های اقتصادی غلط دولت و جهت گیری نادرستش روز به روز وضعیت اقتصادی و اجتماعی ایران بدتر می شود و طی این سالیان همواره امنیت اقتصادی و اجتماعی دغدغه ی اصلی مردم ایران بوده است. نبود امنیت اقتصادی تاثیر مستقیمی بر تمایل دانش اموزان به ادامه ی آموزش گذاشته است. افت تحصیلی هر سال افزایش یافته و این افت در میان اقشار ضعیف تر اقتصادی شدیدتر است. دیگر داشتن تحصیلات عالی مساوی با دست یافتن به شغل نیست و بیکاری به طور گسترده ای افزایش یافته است و چنان پایدار شده است که انگیزه ی جوانان برای ادامه ی تحصیل بسیار ضعیف شده و فکر کار و نان بودن و قید تحصیل را زدن به یک گزینه ی جدی در زندگی جوانان اقشار ضعیف در ایران تبدیل شده است. اما تمایل عمومی دانش آموزان نیز به سمت رشته های تحصیلی فنی و حرفه ای افزایش یافته و از تمایل دانش آموزان برای تحصیل در رشته های نظری به شدت کاسته شده است. به خصوص با تجاری شدن کنکور در ایران و هزینه ی بالای آماده سازی دانش آموزان برای شرکت در امتحان ورود به دانشگاه، روز به روز اقشار کمتری در ایران فرصت ورود به دانشگاه دولتی را پیدا می کنند و با وجود هزینه ی بالای دانشگاه های خصوصی و آزاد در ایران روز به روز " آموزش" در ایران به امری به شدت طبقاتی تبدیل شده است که اقشار ضعیف جامعه از آن بی بهره هستند.

منبع گزارش خبری فوق:
http://www.halkevleri.org.tr/eskisehirde-egitim-hakki-forumu-gerceklestirildi

از اعلام اعتصاب کارگران برای آزادی کارگران زندانی و همهی زندانیان سیاسی به حمایت بر خیزیم!

از اعلام اعتصاب کارگران

برای آزادی کارگران زندانی و همه​ی زندانیان سیاسی

به حمایت بر خیزیم!

سندیکای اتوبوس‌رانی شرکت واحد تهران دربیانیه​ای خواهان آزادی فریبرز رئیس​دانا شده است و سندیکای کارگران کارخانه​ی قند مرودشت و هم​چنین سندیکای آزاد کارگران مهاجر اراک هر کدام طی اطلاعیه​های جداگانه​ای برای آزادی فریبرز رئیس​دانا اعلام فراخوان برای اعتصاب کرده​اند. در این میان خبر می​رسد که نیروهای امنیتی رژیم بعد از صدور این اطلاعیه​ها درکارخانه​ی قند مرودشت کارگران را تهدید کرده​اند وکنترل خود را برکارخانه افزایش داده​اند.

ما از اعلام اعتصاب و اقدام شجاعانه​ی کارگران، به حمایت برخاسته و همگان را به همبستگی با کارگران ایران فرا می​خوانیم. اعتصاب را درسایه​ی تشکل، مهم​ترین سلاح کارگران در مبارزه برای رسیدن به خواست​ها و مطالبات بر حق​​شان می​دانیم. هر اعتصاب و مبارزه​ی متحد کارگری، کارگران را به نیروی طبقاتی​شان و ضرورت متشکل شدن در تشکل​های توده​ای طبقاتی بیشتر باورمند می​سازد. ما کارگران نیروئی هستیم که توانائی رساندن جامعه به رفاه و آزادی را داریم، فقط باید که به اراده​ی جمعی​مان باور داشته باشیم و با ارتقاء آگاهی طبقاتی و سیاسی​مان شرایط شکست نظام سرمایه​داران و تسخیر قدرت سیاسی برای به وجود آوردن دنیائی فارغ از ستم و استثمار را فراهم سازیم. خبر این اعتصاب را به اطلاع همه​ی کارگران برسانیم و هم​طبقه​ای​هایمان را برای پشتیبانی کردن از این اقدام کارگران اراک و مرودشت بسیج نمائیم.

تا به امروز هزاران اعتصاب و اعتراض کارگری بی​وقفه برای خواسته​ها و مطالبات به حق کارگری فراخوانده شده است. این فراخوان قدمی مهم در مبارزات کارگری است که برای رهایی همکاران و یارانمان نیز لازم است، باید دست ازتولید کشید و اعتصاب را برای چنین اهداف مهمی نیز فراخواند.

ما ضمن اعلام همبستگی با سندیکاهای کارگری وتشکل​های مستقل کارگری در ایران از پیشنهاد اعتصاب برای آزادی فریبرزرئیس دانا و سایرکارگران زندانی و دیگر زندانیان سیاسی استقبال می​کنیم و امیدواریم اعتصابات کارگری برای آزادی و دفاع از همه​ی زندانیان سیاسی وکارگران و فعالین حقوق کارگران گسترش و ادامه پیدا کند.

زنده باد همبستگی کارگران

پیش به سوی اعتصاب سراسری کارگران برای آزادی همه ی زندانیان سیاسی

کمیته ی همبستگی کارگران ایران و ترکیه

کمیته ی همبستگی کارگران ایران و سوئد

جمعی از فعالین کارگری (جافک)

2011/1/16